“Και κάπως έτσι είμαστε πάλι εδώ, για λίγο ακόμα καθότι καλοκαιριάζει. Το αγαπημένο μας μπαράκι έβαλε τα καλά του κοκτέιλ και απέκτησε καλοκαιρινή διάθεση. Κι εγώ που διάλεγα τι κοκτέιλ να πιω τις προάλλες από το πινακάκι που έχει επιμεληθεί η γλυκύτατη Υβόννη, παρατήρησα πόσο μεγαλύτερο φαίνεται το μικρό μας Fin με τις πόρτες του διάπλατα ανοιχτές.
Ανάμεσα σε γέλια και χαρές και μ' ένα Cuba Libre στο τραπεζάκι μπροστά μου, δεν μπόρεσα παρά να αφήσω την σκέψη μου να ταξιδέψει σε μια ιστορία που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό αλλά που ουσιαστικά τώρα αρχίζει να γράφεται.”
Η Ρ και ο Φ ήταν δυο άνθρωποι που γνωρίστηκαν σχεδόν τυχαία. Με τον γνωστό και μη εξαιρετέο τρόπο της μικρής μας πόλης, είχαν ειδωθεί πολλές φορές χωρίς ο ένας να παρατηρήσει τον άλλο. Τελικά κοιτάχτηκαν για τα καλά σε μια γιορτή και γοητευμένοι σχεδόν είπαν να ξαναβρεθούν. Είχαν περάσει κι οι δυο από διάφορα κι εκτίμησε ο ένας στον άλλο τη ζεστασιά και το πηγαίο χαμόγελο.
Η Ρ μιλούσε στις φίλες της γι' αυτόν τα βράδια στο Fin πίνοντας κρασάκι, χειμώνας γαρ κι εκείνος μιλούσε στους δικούς του τα απογεύματα σε κάποιο καφεδάκι μετά τη δουλειά. Και μέσα τους δουλευότανε εκείνη η γοητεία για να γίνει έρωτας πριν βρεθούν ακόμα. Σιγά σιγά ήρθε και το πρώτο ραντεβού από την ατμόσφαιρα του Fin, στο Γκάζι στην Αθήνα (που παρεπιπτόντως φημίζεται για τα κοκτέιλ του αλλά και τα μαγαζιά που θυμίζουν σε εμάς τους κατοίκους της τερατούπολης κάτι οικείο).
Το τι πέρασε η Ρ για να βρεθεί σε εκείνο το πρώτο ραντεβού δεν λέγεται. Αν και το είχαν κανονίσει από την προηγούμενη έλειπε το τηλεφώνημα της επιβεβαίωσης. Έλα όμως που το κινητό της εκείνη την ημέρα χάλασε, έκλεισε και δεν ξανάνοιξε. Τι να έκανε που δεν ήξερε το κινητό του να τον πάρει από κάποιο σταθερό; Άρχισε τα τηλεφωνήματα στις φιλενάδες της να της δανείσουν καμιά συσκευή μπας και τα κατάφερνε να βρεθεί μαζί του στο σωστό μέρος την σωστή ώρα.
Για κακή της τύχη οι φίλες της όλες ήταν μαζεμένες για μεσημεριανό καφεδάκι στην Κόρινθο και διασκέδαζαν με μουσική και με τα ανέκδοτα του Σπύρου. Τελευταία στιγμή κι ενώ η Ρ είχε σχεδόν πάρει απόφαση πως δεν θα έβλεπε τον Φ και πως σίγουρα εκείνος θα απογοητευόταν όταν θα την έπαιρνε τηλέφωνο και θα έβλεπε κλειστό το κινητό της ήρθε σαν από μηχανής θεός η παρέμβαση της αφηρημένης αδερφής της. Πριν λίγη ώρα της μιλούσε στο τηλέφωνο και εκείνη την είχε διαβεβαιώσει πως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για εκείνη.
Όμως δυο τζούρες καφέ αργότερα η αδερφή της Ρ θυμήθηκε ένα ξεχασμένο κινητό που είχε αφήσει στην Αθήνα. Κι αμέσως άρπαξε το κινητό της φίλης που καθόταν δίπλα -και που ήταν η σειρά της να μιλήσει με την αγχωμένη Ρ για να βρει κάποια λύση- εξηγώντας της που να βρει την ξεχασμένη συσκευή. Η Ρ τη βρήκε και μαζί αποκατέστησε την επικοινωνία με τον Φ λίγο δύσκολα βέβαια γιατί η “καινούρια” συσκευή έστελνε μηνύματα και δεν έπαιρνε τηλέφωνα.
Με τα πολλά η Ρ κι ο Φ βρεθήκανε στον Κεραμεικό μια Κυριακή με συννεφιά και με γλυκά αισθήματα. Με τις ώρες έπιναν το ποτάκι τους ενώ οι φιλενάδες στο Fin εύχονταν όλα να πάνε καλά. Υποψιάζομαι πως και οι φίλοι του Φ κάπου μαζεμένοι θα εύχονταν το ίδιο πράγμα.
Και ταίριαξε η Ρ κι ο Φ κι έδωσαν στο μετρό το πρώτο τους φιλί. Πάει ενάμιση χρόνος από τη μέρα της περιπετειώδους συνάντησης κι από τότε ακόμα ταιριαστοί είναι. Ζούνε όμορφα μαζί και μάλιστα πήραν την απόφαση να παντρευτούν γιατί στην σχέση τους όλα μοιάζουν πιο όμορφα και τα καθημερινά και τα πεζά και τα ρομαντικά της ζωής.
Κι οι φίλες της Ρ της ετοιμάζουν Bachelor party στο μπαράκι μας τώρα λίγο πριν το κλείσιμο με τα ωραία κοκτέιλ. Όχι θέλοντας να τη βάλουν να αποχαιρετήσει την εργένικη ζωή, αλλά επιθυμώντας βαθιά να της επιτρέψουν να καλωσορίσει την πιο σπουδαία και σπάνια μορφή ελευθερίας. Αυτή που βιώνει κανείς -αν είναι τυχερός- κλεισμένος στην αγκαλιά του άλλου. Κι εκείνη αν και δεν έχει τύχη στα θέματα της κινητής τηλεφωνίας, στην αγκαλιά του Φ θαρρώ πως είναι κάτι παραπάνω από τυχερή.
ΥΓ: Οι καταστάσεις και τα πρόσωπα που περιγράφονται είναι σχεδόν πραγματικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις είναι σχεδόν συμπτωματική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου