ΕΡΧΟΝΤΑΙ................

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

σας καλούμε στο πάρτυ γνωριμίας με τους υποψήφιους ευρωβουλευτές μας:

· Μιχάλη Τρεμόπουλο

· Νίκο Χρυσόγελο

· Αντώνη Καφετζόπουλο

Με καλή μουσική και καλή παρέα συζητάμε,

· για πολιτική,

· για οικολογία,

· για πράσινη οικονομία,

· για κοινωνική αλληλεγγύη.

Όλα όσα θα θέλαμε να μάθουμε

για τους Οικολόγους Πράσινους

το Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Ώρα 22,00

δημοτική αγορά Κορίνθου

(μπαρ FIN)

www.ecokorinthia.gr

Serial Finers 7. Η Οδύσσεια ενός εργαζομένου

"Αγαπητό μου Fin,
Καταρχάς (ή μήπως καταρχήν;) χαίρομαι πάρα πολύ που θα μείνεις ανοιχτό το καλοκαίρι. Δεν ξέρεις πόσο νοσταλγώ τη βραδινή δροσιά της “αυλής” σου και τα ωραία σου τα κοκτέηλ, τα Cuba Libre σου και τις Μαργαριτούλες. Το συγκεκριμένο επεισόδιο διαδραματίζεται μακριά σου... αλλά άνθρωπος είμαι κι εγώ (τουλάχιστον έτσι νομίζω) και κάπου πρέπει να πω τον πόνο μου! Σε τρίτο πρόσωπο πάντα καθότι ελαφρώς μεγαλομανής και με “dear diary” διάθεση ξεκινώ την εξιστόρηση της ημέρας που δεν παρατήρησα τους γύρω μου αλλά τον εαυτό μου."

Η Ζ είναι μια Serial Finer του Σαββατοκύριακου καθότι ζει στην Αθήνα χρόνια τώρα. Μετά κόπων και βασάνων αγάπησε τόσο αυτή την πόλη που φέτος την έφαγε το άγχος να βρει δουλειά μη τυχόν και χρειαστεί να την εγκαταλείψει. Βρήκε τελικά και ξαφνικά έγινε πολύ πολύ χαρούμενη. Της ερχόταν να τραγουδήσει και να αγκαλιάσει τα παπούδια που παίζουν σκάκι μεταξύ Ζαππείου και Εθνικού Κήπου αλλά προσπαθούσε να συγκρατηθεί. Ώσπου πριν λίγες μέρες το συνειδητοποίησε... Είχε έρθει το καλοκαίρι και εκείνη δούλευε 8ωρό στην Αθήνα.

Στην αρχή προσπάθησε να το αντιμετωπίσει ψύχραιμα. Εξάλλου στις 7 που ξυπνούσε το πρωί δεν έκανε δα και τόση ζέστη. Το στριμωξίδι στο Τρόλεϊ το είχε εδώ και μια τριετία περίπου συνηθίσει, αν και το ύψος της δεν την βοηθούσε σ' αυτό αφού το να πάρει μια ανάσα αέρα χωρίς την απαραίτητη εσάνς ιδρωτίλας των γύρω τεντωμένων κυρίων δεν ήταν καθημερινό φαινόμενο. Άλλαζε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (τέσσερα τον αριθμό) με τον αέρα της εργαζόμενης που δεν έχει χρόνο τώρα, πνίγεται, πνίγεται, και με το ελαφρώς γυαλιστερό από τη ζέστη πρόσωπό της ψηλά.

Με τα πολλά έφτανε στο γραφείο. Με τη δουλειά δεν είχε πρόβλημα, της άρεσε τόσο που πλακωνόταν κι έκανε όλες τις δουλειές απ' το πρωί έτσι που κατά τις τρεις που τα είχε τελειώσει σχεδόν όλα την έπιανε πάλι η ζέστη και η εσωτερική της γκρίνια. Κάτι τέτοιες στιγμές ήταν που τα γέλια της στο Fin, η παρέα που είχε σκορπίσει λόγω καλοκαιριού και όψιμης ενηλικίωσης και τα κοκτέηλ περνούσαν μπρος τα μάτια της σαν χολυγουντιανή ταινία. Δεν το έβαζε κάτω όμως. Μερικές τζούρες καφέ και λίγη δουλειά αργότερα είχε ήδη σχολάσει και -να ένα καλό που έφερε το καλοκαίρι ακόμα και στην Αθήνα- έξω ήταν ακόμα μέρα. Όποτε η τρελή αν και ολίγον τι κουρασμένη χαρά της επέστρεφε.

Όλα αυτά βέβαια πριν σύσσωμος ο γυναικείος πληθυσμός φορέσει πέδιλα, δηλαδή πριν μπει επισήμως το καλοκαίρι και οι μεγάλες ζέστες αυτής της εβδομάδας. Γιατί αυτές τις μέρες η Ζ με το ακμαίο ηθικό δέχτηκε πολλά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Χτύπημα πρώτο: Παρακολουθείτε τη Ζ να κάνει ηρωικές προσπάθειες με την τσίμπλα στο μάτι να φτάσει την πόρτα του μετρό χωρίς να πέσει (τρίτο κατά σειρά μέσο μαζικής μεταφοράς που άλλαζε). Η προσπάθεια της είναι ακόμα πιο ηρωική αν αναλογιστείτε πως στο μυαλό της ονειρεύεται να έπινε ένα πρωινό καφεδάκι στο Fin με τα καλά της τα κορίτσια. Ένα βήμα πριν την πόρτα και λίγο πριν ξεσπάσετε σε χειροκροτήματα για το κατόρθωμά της τη βλέπετε να σφαδάζει απ' τον πόνο κρατώντας το πόδι της. Τι είχε συμβεί; Είχε έρθει το καλοκαίρι, όπου καλοκαίρι σημαίνει ψηλοτάκουνα πέδιλα που προσγειώνονται πάνω στα ολίγα εκατοστά σάρκας που περισσεύουν από τα δικά σας φλατ σανδαλάκια.

Το ξεπέρασε κουτσαίνοντας κι έφτασε στη δουλειά της σκεπτόμενη πόσο μακριά είναι από τη θάλασσα ή από τα πρωινά καφεδάκια που ονειρευόταν προ ολίγου. Χτύπημα δεύτερο: Παρακολουθείτε τη Ζ τη δύσκολη ώρα της δουλειάς (είπαμε γύρω στις 3) ενώ προσπαθεί να βρει έναν φίλο εύκαιρο για ένα καφεδάκι σε κάποια αυλή των Εξαρχείων που θα της θυμίσει κάτι από Fin. Οι περισσότεροι δουλεύουν μέχρι αργά (ναί λοιπόν υπάρχουν και χειρότερα) και όλες τις οι ελπίδες συγκεντρώνονται στην φίλη της την Α που πολύ την αγαπά και πολύ θα ήθελε να τη δει. Όμως η μοίρα του είχε άλλα σχέδια καθώς η Ζ μαθαίνει ότι όλη η παλιοπαρέα θα συγκεντρωθεί σε σπίτι φίλου εκτός Αθηνών για μπανιάρισμα και ηλιοθεραπεία. Μάλιστα φεύγουν εκείνη την ώρα και δεν τους προλαβαίνει αν και πολύ θα ήθελαν και εκείνοι αλλά και η ίδια η Ζ να πλατσουρίζανε όλοι μαζί. Τι είχε συμβεί; Είχε έρθει το καλοκαίρι και ο σώζων εαυτόν, από το καμίνι της μεσημεριανής τερατουπόλεως, σωθείτω.

Με τα πολλά πέρασε η ώρα και πήρε των ομματιών της να γυρίσει στο σπιτάκι της. Κι ενώ μέχρι να φτάσει στο Τραμ για να ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής, είχε συνειδητοποιήσει ότι μέχρι κι ο περιπτεράς είχε air condition στο περίπτερο κι εκείνη σπίτι την περίμενε ανεμιστήρας του 2003, δεν της πήγαινε το μυαλό στο θέαμα που θα αντίκρυζε σε λίγο.

Χτύπημα τρίτο και τελυταίο: Παρακολουθείτε τη Ζ να μπαίνει στο Τραμ με λίγο καλύτερη διάθεση γιατί στο ραδιόφωνο παίζει ωραία τραγούδια. Καθότι βέρα Κορίνθια η Ζ δεν ήταν δυνατόν να μην κοιτάξει τους πάντες γύρω της από απλή περιέργεια. Και τη στιγμή που το έκανε το ηθικό της τσακίστηκε πλήρως. Το Τραμ ήταν τίγκα στους τουρίστες και τους Έλληνες που γύριζαν κόκκινοι σαν αστακοί ή κατίμαυροι από την παραλία. Με μαλλιά μες την αλμύρα, με τη γλυκιά κούραση του μπάνιου, με το όμορφο εκείνο χαρούμενο βλέμμα που αποκτά ο άνθρωπος μέσα στη θάλασσα. Τι είχε συμβεί; Είχε έρθει το καλοκαίρι και η Ζ ήταν εγκλωβισμένη ανάμεσα στους δεινούς κολυμβητές, να τους κοιτάει και να σκέφτεται πόσο πραγματικά μακριά είναι από τη θάλασσα, τον καφέ και το κοκτέηλ που τόσο αποζητούσε.

Ευτυχώς για εκείνη ήρθε κάποια στιγμή το βράδυ, και για να λέμε του στραβού το δίκιο τα καλοκαιρινά βράδια στην Αθήνα είναι ιδιαιτέρως γοητευτικά. Μπορεί να μη έχουν την κουβεντούλα με τον γνωστό που θα πετύχεις στο Fin, ή τις μουσικές και την αυλίτσα του, αλλά ενδείκνυται για ρομαντζάδα και περπάτημα. Έτσι κι η Ζ, έδωσε ραντεβού στα Προπύλαια στην Πανεπιστημίου και κατέληξε περπατώντας κάτω απ' την Ακρόπολη στον Άρειο Πάγο μαζί με τουρίστες πάλι και με Έλληνες που είχαν ξεμείνει όπως αυτή στην Αθήνα, να κοιτάζει την πόλη αυτή που κατάφερε να αγαπήσει να αιωρείται φωτισμένη στον υγρό καλοκαιρινό ορίζοντα.

Και ξαφνικά έφτιαξε η διάθεση, κι ένιωσε οικεία ξαπλωμένη εκεί πάνω στο βράχο, σχεδόν όσο οικεία θα ένιωθε καθισμένη δίπλα στον πάγκο της ψαραγοράς στην Κόρινθο, κι ένωσε τα αντιφατικά κομμάτια της ζωής της, αυτό της Κορίνθου και της Αθήνας μέσα της και με τα πολλά καλωσόρισε το καλοκαιράκι που θα το περνούσε ένα Σαββατοκύριακο στο τρισαγαπημένο Fin κι ένα Σαββατοκύριακο στην ερωτεύσιμη Πλάκα. Κι ηρέμησε... Μέχρι φυσικά τον επόμενο καύσωνα.

ΥΓ: Οι καταστάσεις και τα πρόσωπα που περιγράφονται είναι σχεδόν φανταστικά. Κάθε ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις είναι σχεδόν συμπτωματική.

Καλοκαιράκι στη "πισίνα" του μικρού μας fin !

Φέτος το καλοκαίρι θα είμαστε open!

Με δροσερά cocteil, δροσερή ατμόσφαιρα και όπως πάντα ζεστή αγκαλιά και χαλαρή διάθεση!

Α και πολλές live εκπλήξεις!

Open mind fin bar στο πιο δροσερό σημείο της πόλης.

Serial Finers 6. Πρώτο Ραντεβού...

“Και κάπως έτσι είμαστε πάλι εδώ, για λίγο ακόμα καθότι καλοκαιριάζει. Το αγαπημένο μας μπαράκι έβαλε τα καλά του κοκτέιλ και απέκτησε καλοκαιρινή διάθεση. Κι εγώ που διάλεγα τι κοκτέιλ να πιω τις προάλλες από το πινακάκι που έχει επιμεληθεί η γλυκύτατη Υβόννη, παρατήρησα πόσο μεγαλύτερο φαίνεται το μικρό μας Fin με τις πόρτες του διάπλατα ανοιχτές.
Ανάμεσα σε γέλια και χαρές και μ' ένα Cuba Libre στο τραπεζάκι μπροστά μου, δεν μπόρεσα παρά να αφήσω την σκέψη μου να ταξιδέψει σε μια ιστορία που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό αλλά που ουσιαστικά τώρα αρχίζει να γράφεται.”

Η Ρ και ο Φ ήταν δυο άνθρωποι που γνωρίστηκαν σχεδόν τυχαία. Με τον γνωστό και μη εξαιρετέο τρόπο της μικρής μας πόλης, είχαν ειδωθεί πολλές φορές χωρίς ο ένας να παρατηρήσει τον άλλο. Τελικά κοιτάχτηκαν για τα καλά σε μια γιορτή και γοητευμένοι σχεδόν είπαν να ξαναβρεθούν. Είχαν περάσει κι οι δυο από διάφορα κι εκτίμησε ο ένας στον άλλο τη ζεστασιά και το πηγαίο χαμόγελο.

Η Ρ μιλούσε στις φίλες της γι' αυτόν τα βράδια στο Fin πίνοντας κρασάκι, χειμώνας γαρ κι εκείνος μιλούσε στους δικούς του τα απογεύματα σε κάποιο καφεδάκι μετά τη δουλειά. Και μέσα τους δουλευότανε εκείνη η γοητεία για να γίνει έρωτας πριν βρεθούν ακόμα. Σιγά σιγά ήρθε και το πρώτο ραντεβού από την ατμόσφαιρα του Fin, στο Γκάζι στην Αθήνα (που παρεπιπτόντως φημίζεται για τα κοκτέιλ του αλλά και τα μαγαζιά που θυμίζουν σε εμάς τους κατοίκους της τερατούπολης κάτι οικείο).

Το τι πέρασε η Ρ για να βρεθεί σε εκείνο το πρώτο ραντεβού δεν λέγεται. Αν και το είχαν κανονίσει από την προηγούμενη έλειπε το τηλεφώνημα της επιβεβαίωσης. Έλα όμως που το κινητό της εκείνη την ημέρα χάλασε, έκλεισε και δεν ξανάνοιξε. Τι να έκανε που δεν ήξερε το κινητό του να τον πάρει από κάποιο σταθερό; Άρχισε τα τηλεφωνήματα στις φιλενάδες της να της δανείσουν καμιά συσκευή μπας και τα κατάφερνε να βρεθεί μαζί του στο σωστό μέρος την σωστή ώρα.

Για κακή της τύχη οι φίλες της όλες ήταν μαζεμένες για μεσημεριανό καφεδάκι στην Κόρινθο και διασκέδαζαν με μουσική και με τα ανέκδοτα του Σπύρου. Τελευταία στιγμή κι ενώ η Ρ είχε σχεδόν πάρει απόφαση πως δεν θα έβλεπε τον Φ και πως σίγουρα εκείνος θα απογοητευόταν όταν θα την έπαιρνε τηλέφωνο και θα έβλεπε κλειστό το κινητό της ήρθε σαν από μηχανής θεός η παρέμβαση της αφηρημένης αδερφής της. Πριν λίγη ώρα της μιλούσε στο τηλέφωνο και εκείνη την είχε διαβεβαιώσει πως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για εκείνη.

Όμως δυο τζούρες καφέ αργότερα η αδερφή της Ρ θυμήθηκε ένα ξεχασμένο κινητό που είχε αφήσει στην Αθήνα. Κι αμέσως άρπαξε το κινητό της φίλης που καθόταν δίπλα -και που ήταν η σειρά της να μιλήσει με την αγχωμένη Ρ για να βρει κάποια λύση- εξηγώντας της που να βρει την ξεχασμένη συσκευή. Η Ρ τη βρήκε και μαζί αποκατέστησε την επικοινωνία με τον Φ λίγο δύσκολα βέβαια γιατί η “καινούρια” συσκευή έστελνε μηνύματα και δεν έπαιρνε τηλέφωνα.

Με τα πολλά η Ρ κι ο Φ βρεθήκανε στον Κεραμεικό μια Κυριακή με συννεφιά και με γλυκά αισθήματα. Με τις ώρες έπιναν το ποτάκι τους ενώ οι φιλενάδες στο Fin εύχονταν όλα να πάνε καλά. Υποψιάζομαι πως και οι φίλοι του Φ κάπου μαζεμένοι θα εύχονταν το ίδιο πράγμα.

Και ταίριαξε η Ρ κι ο Φ κι έδωσαν στο μετρό το πρώτο τους φιλί. Πάει ενάμιση χρόνος από τη μέρα της περιπετειώδους συνάντησης κι από τότε ακόμα ταιριαστοί είναι. Ζούνε όμορφα μαζί και μάλιστα πήραν την απόφαση να παντρευτούν γιατί στην σχέση τους όλα μοιάζουν πιο όμορφα και τα καθημερινά και τα πεζά και τα ρομαντικά της ζωής.

Κι οι φίλες της Ρ της ετοιμάζουν Bachelor party στο μπαράκι μας τώρα λίγο πριν το κλείσιμο με τα ωραία κοκτέιλ. Όχι θέλοντας να τη βάλουν να αποχαιρετήσει την εργένικη ζωή, αλλά επιθυμώντας βαθιά να της επιτρέψουν να καλωσορίσει την πιο σπουδαία και σπάνια μορφή ελευθερίας. Αυτή που βιώνει κανείς -αν είναι τυχερός- κλεισμένος στην αγκαλιά του άλλου. Κι εκείνη αν και δεν έχει τύχη στα θέματα της κινητής τηλεφωνίας, στην αγκαλιά του Φ θαρρώ πως είναι κάτι παραπάνω από τυχερή.

ΥΓ: Οι καταστάσεις και τα πρόσωπα που περιγράφονται είναι σχεδόν πραγματικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις είναι σχεδόν συμπτωματική.

10 ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ

Σάββατο 9 Μαΐου
ώρα 11.00 π.μ. στον πεζόδρομο της Πυλαρινού
Συζητάμε, ενημερωνόμαστε, διεκδικούμε πόλη που να έχει επίκεντρο τον άνθρωπο, όχι το αυτοκίνητο.
Ζητάμε ασφαλή μετακίνηση για όλους, ποδηλατοδρόμους, ελεύθερα πεζοδρόμια, σύγχρονες μαζικές μεταφορές.
ώρα 12:00 μ.μ.
Πεζή πορεία στο κέντρο της πόλης για διεκδίκηση δικαιωμάτων των πεζών
(μαμάδες με τα μωρά τους στα καροτσάκια, παππούδες & γιαγιάδες, φίλοι του περπατήματος, άτομα με μειωμένη κινητικότητα.. όλοι ευπρόσδεκτοι για ένα περίπατο στα κεντρικά σημεία της πόλης! Εκκίνηση από τον πεζόδρομο της Πυλαρινού)
ώρα 5.00 μ.μ.
διοργανώνουμε το 1ο Ποδηλατικό κυνήγι θησαυρού με τη μορφή γρίφων και αποστολών (εκκίνηση από τον πεζόδρομο της Πυλαρινού)
ώρα 9.30μ.μ.
κάνουμε πάρτυ στο μπαρ FIN (αίθριο Δημοτικής Αγοράς), όπου και ερχόμαστε με τα ποδήλατά μας!

Κυριακή 10 Μαΐου
7Η ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ και
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ
Τα ποδήλατα ζητούν ανθρώπινες πόλεις. Στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής 10 Μαΐου, σε όλη την Ελλάδα, τα ποδήλατα θα κατέβουν στους δρόμους. Από την Φλώρινα ως τα Χανιά και από την Κέρκυρα ως την Κομοτηνή, στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στα Γιάννενα και στο Ηράκλειο και φυσικά στην ΚΟΡΙΝΘΟ, οι ποδηλάτες και ποδηλάτισσες θα διεκδικήσουν ανθρώπινο αστικό περιβάλλον.Το πιο καθαρό μέσο μετακίνησης είναι και το πιο απολαυστικό - γι΄ αυτό στις 10 Μαΐου όλη η Ελλάδα θα ευχαριστηθεί ποδήλατο.σας καλούμε στη πλατεία «Περιβολάκια»
ώρα 12.00 μ.μ. για την 7η ποδηλατοπορεία
Η διαδρομή μας θα είναι :
Περιβολάκια - Εθνικής Αντίστασης - Γ. Παπανδρέου – Καλάμια – Νοταρά - Απ Παύλου – Δαμασκηνού - Ποσειδωνία και επιστροφή.
Στην Ποσειδωνία θα γίνει ξενάγηση στην Αρχαία Δίολκο, καθώς και ενημέρωση-ευαισθητοποίηση για την ανάγκη διάσωσής του.
Στην Ποσειδωνία θα κάνουμε και ένα σύντομο πικνικ, για αυτό φέρτε μαζί σας ταπεράκια με φαγητό και μπουκαλάκια με νερό!
(Τα παιδιά είναι απαραίτητο να συνοδεύονται από ενήλικες)